Początki miejscowości sięgają XIII wieku, gdy w 1239 roku Sando syn Dobiesława nadaje tą wieś klasztorowi mogilskiemu wraz z jeziorem Dobrowoda. Jezioro to musiało być duże skoro wymienia się je w dokumentach oddzielnie. Mieszkańcy wsi zobowiązani byli do licznych posług na rzecz klasztoru.Było we wsi 12 łanów kmiecych (łan to 18-26 ha ziemi!). Wieś była dość duża, istniały też w niej dwie karczmy i młyn. W 1494 roku biskup lubuski sprzedaje wieś zakonowi bożogrobowców z Miechowa za 600 grzywien. W 1579 roku wieś należy do zakonu z Miechowa. Istniejące we wsi jezioro o nazwie Dobrowoda, zanikło w XVI wieku w wyniku prac melioracyjnych Barbary Kołkowej. W końcu XVII wieku dzierżawcą Wrocieryża była rodzina Brzechwów. Nie wiadomo w jakich okolicznościach wieś przestaje być własnością zakonu bożogrobowców, stało się to w końcu XVIII wieku. Już w 1785 roku Joachim Gint-Dziewałtowski herbu Trąba szambelan królewski staje się właścicielem dóbr Wrocieryż. Jego syn Jan miecznik lubaczowski i szambelan królewski przejął majątek Wrocieryż. Ród ten wywodził się z Litwy. Z kolei jego syn Alojzy urodził się właśnie tu w 1813 roku. Był on kolejnym właścicielem tych dóbr. Jego następcą był Stanisław Gabriel Gint-Dziewałtowski urodzony we Wrocieryżu w 1837 roku.
W 1827 roku we wsi naliczono 30 domów i 260 mieszkańców. Folwark Wrocieryż i pobliski folwark Jelcza Wielka stanowiły dobra Wrocieryża.
Źródło: http://www.michalow.pl/art.php?id=7&p=1
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz